Ένα κοινό ζήτημα που αντιμετωπίζουν όλοι οι γονείς είναι ο τρόπος πειθαρχίας των παιδιών τους. Υπάρχουν βέβαια τρόποι που οι περισσότεροι έχουμε βιώσει ως παιδιά, όπως οι φωνές, η τιμωρία και το ξύλο, οι οποίοι σύμφωνα με τους ειδικούς είναι λανθασμένοι και τραυματικοί.
Ο λόγος είναι πως ο γονιός εκείνη τη στιγμή, καλείται να διαχειριστεί την δική του ανάγκη για άμεση ικανοποίηση του αιτήματός του, (με τη λογική πως πατάω ένα κουμπί στα μικροκύματα και το φαγητό είναι έτοιμο), έτσι παρασύρεται και δεν προσπαθεί να ενσωματώσει τα «θέλω» του, στις επιθυμίες του παιδιού του!
Σε περίπτωση που και εσείς χρησιμοποιείτε τέτοιες μεθόδους, ξανασκεφτείτε το και ακολουθήστε κάποιους απλούς χειρισμούς. Δε χρειάζεται να γκρινιάζετε, να δωροδοκείτε ή απειλείτε το παιδί σας, γιατί το μόνο που θα πετύχετε είναι να απομακρυνθείτε από αυτό και να βλάψετε τη σχέση σας μαζί του.
ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ;
Αρχικά, μην πανικοβάλλεστε, κανείς δε γεννήθηκε έτοιμος, αλλά μπορεί να ενημερωθεί και να αποκτήσει τις απαραίτητες δεξιότητες και τον σωστό τρόπο σκέψης.
Κινηθείτε λοιπόν με στόχο τη δημιουργία μιας σχέσης εμπιστοσύνης με το παιδί και μιας άνευ όρων αγάπης. Αυτά τα δύο συστατικά είναι η βάση για την ουσιαστική επικοινωνία μαζί του. Περάστε χρόνο με το παιδί σας, ώστε να «χτίσετε» τη σχέση σας και να μην σας φοβάται.
Ένα άλλο σημαντικό στοιχείο για την επικοινωνία σας και κατ΄ επέκταση την πειθαρχία του παιδιού σας είναι η «κοινή γραμμή» των ατόμων που το φροντίζουν ( γονείς, συγγενείς, νταντά) . Με άλλα λόγια το παιδί είναι καλό να δέχεται τα ίδια μηνύματα από το περιβάλλον του, ώστε να μην υπάρξει σύγχυση στο μυαλό του.
«Τα παιδιά ακούν»( Στίβεν Σόντχαιμ), μην τα υποτιμάτε! Άρα δώστε χρόνο και αξία στην συζήτηση με αυτά. Είναι ζωτικής σημασίας να μιλάτε μαζί τους για τους κανόνες και τις επιθυμίες σας εποικοδομητικά. Πρέπει να λάβετε υπ’ όψιν πως ειδικά τα μικρά παιδιά έχουν την τάση να εξερευνούν τον κόσμο τους και να θέλουν να τον ελέγξουν. Προσπαθήστε λοιπόν να επικοινωνήσετε με τη «γλώσσα» τους, με κατανοητά λόγια ή το παιχνίδι.
Μια τεχνική όταν θέλετε να πείτε κάτι στο παιδί σας, είναι να σκύψετε στο ύψος του,
να χαμηλώσετε τον τόνο της φωνής σας, και να του μιλήσετε με λόγια ξεκάθαρα και
σαφή, πριν πείτε κάτι, σκεφτείτε εάν εσείς οι ίδιοι το καταλαβαίνετε και πώς θα θέλατε
να το ακούσετε από κάποιον.
Υιοθετήστε τη λογική της παρακίνησης και της συνεργασίας, δηλαδή, να του εξηγείτε το γιατί να κάνει κάτι, να του πείτε πως το κάνετε και εσείς κάποιες φορές, και πώς είναι καλό να το κάνει για συγκεκριμένους λόγους. Έτσι το ωθείτε στην δημιουργία ομαδικού πνεύματος και ελαχιστοποιείτε την πιθανότητα σύγχυσης .
Είπαμε στην αρχή πώς συνήθως επιθυμείτε την άμεση συμμόρφωση του παιδιού σας, επειδή έχετε κάποια προσωπικά κίνητρα από το να το διδάξετε και να το ελέγξετε , μέχρι το να έχετε χρόνο για εσάς, να κάνετε άλλες δουλειές κλπ, πράγματα λογικά και ανθρώπινα! Όμως, και εκείνο έχει την δική του αίσθηση του χρόνου, των επιθυμιών και των συναισθημάτων του. Για να συνεργαστεί ευχάριστα, όχι από φόβο των συνεπειών, θα πρέπει να έχει κάποιο κίνητρο.
Το πιο σημαντικό στη συμμόρφωσή του επομένως είναι η γνώση αυτής της εξίσωσης : Ικανότητα +κίνητρο= απόδοση, από εσάς.
Αυτό σημαίνει πώς για να έχετε απόδοση στη συμμόρφωσή του, πρέπει να ξέρετε πως
μπορεί να κάνει αυτό που του λέτε( ικανότητα) και να του δώσετε ένα κίνητρο για να
το κάνει, ώστε να σας ακούσει επειδή το θέλει. Σε αυτό το σημείο, δουλέψτε με τα δικά
σας «θέλω» και τα δικά του «θέλω». Η συνεργασία αυτή απαιτεί υπομονή και χρόνο.
Τέλος, όταν καταφέρνει το παιδί σας, να ξεπεράσει τις δικές του επιθυμίες, μην ξεχνάτε να το επιβραβεύετε, να ενισχύεται αυτή τη συμπεριφορά και να μην μεγαλοποιείται την ανυπακοή τους.
Καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως, όπως η οποιαδήποτε σχέση θέλει προσπάθεια, χρόνο και αλληλοσεβασμό, έτσι και η σχέση με το παιδί σας. Η συμμόρφωσή του θα γίνει σταδιακά, στοχεύοντας στην καλή επικοινωνία και την κατανόηση. Η βία και η καταπίεση θα δημιουργήσουν τραυματικές στιγμές για εκείνο, και θα παίξουν άσχημο ρόλο στην διαμόρφωση της προσωπικότητάς του και στην σχέση σας.
Αφήστε στο παρελθόν αυτές τις τεχνικές συμμόρφωσης, άλλωστε σε κανέναν δεν είναι ευχάριστο να δέχεται διαταγές, επικρίσεις και βία , είτε λεκτική είτε σωματική, πόσο μάλλον σε ένα νέο πλάσμα που ίσως μας βλέπει τεράστιους και επιβλητικούς, και αυτό που ζητά είναι η αγάπη και η επικοινωνία !
Άννα Τσική
Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια
Annatsiki@yahoo.gr
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
*Τζέρρυ Γουάικοφ,Μπάρμπαρα Γιούνελ.(2004). Παιδιά από το όχι στο ναι. ΜΙΝΩΑΣ εκδοσεις.
*Michael cole, Sheila R.Cole.(2001). H ανάπτυξη των παιδιών. ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΑΡΔΑΝΟΣ. Β ΤΟΜΟΣ.